Rúa da Acibechería

Esta rúa debe o seu nome a que nela se concentraron os talleres e tendas de acibeche, enigmática pedra negra desexada e adquirida polos peregrinos en forma de conchas, imaxes de Santiago, rosarios, figas, etc. Segue conservando parte desta tradición.

Mercadores e cambiadores

A rúa coa historia máis heteroxeneamente xacobea da cidade. Esta vía non só ofrecía e ofrece a emoción da primeira vista das portas da catedral aos peregrinos do Camiño Francés. Ademais propoñíalles todo tipo de servizos, xa que na Idade Media estaba dedicada integramente a eles.
Aquí vendíanse emblemas e recordos xacobeos, elaborados principalmente en acibeche, vestimentas e obxectos en coiro –cintos, chapeus, zurróns, etc.–; fabricábase e cambiábase moeda estranxeira; e ofrecíanse e voceábanse todo tipo de hospedaxes.

Hospital de Xerusalén e os Armenios

Tamén era unha rúa hospitalaria. O exemplo atópase na rúa de Xerusalén. Debe o seu nome a que nela funcionou o hospital dos peregrinos orientais, os máis afastados que recibía a catedral. Situábase no ángulo que forma esta vía coa propia Acibechería e nel acollíase aos devotos chegados de Palestina e Armenia, este segundo un dos primeiros países cristiáns do mundo.
Na súa capela oficiábase misa nos ritos orientais, como o armenio. Pertenceu á Orde do Santo Sepulcro de Xerusalén e á catedral. Crese que perdurou ata comezos do século XVI.